Üzüntülü Sözler

Nelere değiştim hayalini, bilseydin kalırdın sonsuza kadar!

Üzmeyin beni vallahi halim kalmadı.

Eski bir aşk alevinin sizi ikinci kez yakmasına izin vermeyin.

Dünya hüzün yeridir gariplerin sıkıntısı bitmez.

Söylenecek söz kalmadığında dudaktan dökülen sözdür hayırlısı.

Sükûtun da sesi var ama onu anlayacak yürek lazım.

Ve benim, birdenbire yüzünü değil, gözünü değil, senin sesini göresim geldi. . .

Sıkıntılar gecedir dinlen kederlenme sabah elbet olacaktır.

Yüzün değil, hüzün görünür bazen aynada. Çeki düzen veremezsin.

Bazı insanlar onları dinlemediğim için bana kızıyorlarmış. Ya da öyle birşeydi tam dinleyemedim.

Gönülde şimdilik keder var ey neşe! Şimdi gelme, bir yerde misafir üstüne misafir olmaz!

Peki başka bir ekleyeceğin var mı bay ‘hüzün’? Az sonra yatacağım ben.

Sevdiğini kaybeden insanın, gülümsemesinde bile bir hüzün vardır.

Başıma gelmez dediğim onca şeyi yaşadım da, kalbime değsin istediğim, elini bile uzatmadı!

Çok solcu tanıdım ama, hiçbiri senin ki kadar kalıcı devrim yapmadı solumda!

Dilerim ki mutlu ol sevgilim. Ben olmasam bile hayat gülsün sana. Günahım boynunda, ağlayan bir çift göz bıraktın arkanda.

Yerlisi değilim ben bu acının. Şartlar öyle gerektirince sonradan yerleştim.

Kimse bilemez be canım. Bir yara bir ömrü nasıl kanatır.

Değer taşıyan tek hikaye vardır, oda bedelini sizin ödediğinizdir.

Yine başroldeyim ve yine malesef üzgünü ben oynuyorum.

En sevdiğim mevsime geldik; Yapraklar sararacak, gök gürültülü yağmurlar yağacak. Sonbahar, hüzündür. Hüzün ise, ben demektir.

Çoğu zaman Sen kör olursun sevginden, O ise nankör!

Sahip olduğum ama hep başkasınınmış gibi hissettiğim kalp sancımdın sen.

Nelere değiştim hayalini, bilseydin kalırdın sonsuza kadar!

Yüzün değil, hüzün görünür bazen aynada. Çeki düzen veremezsin.

Bazı insanlar onları dinlemediğim için bana kızıyorlarmış. Ya da öyle birşeydi tam dinleyemedim.

Gönülde şimdilik keder var ey neşe! Şimdi gelme, bir yerde misafir üstüne misafir olmaz!

Peki başka bir ekleyeceğin var mı bay ‘hüzün’? Az sonra yatacağım ben.

Sevdiğini kaybeden insanın, gülümsemesinde bile bir hüzün vardır.

Başıma gelmez dediğim onca şeyi yaşadım da, kalbime değsin istediğim, elini bile uzatmadı!

Çok solcu tanıdım ama, hiçbiri senin ki kadar kalıcı devrim yapmadı solumda!

Dilerim ki mutlu ol sevgilim. Ben olmasam bile hayat gülsün sana. Günahım boynunda, ağlayan bir çift göz bıraktın arkanda.

Yerlisi değilim ben bu acının. Şartlar öyle gerektirince sonradan yerleştim.

Kimse bilemez be canım. Bir yara bir ömrü nasıl kanatır.

Değer taşıyan tek hikaye vardır, oda bedelini sizin ödediğinizdir.

Yine başroldeyim ve yine malesef üzgünü ben oynuyorum.

En sevdiğim mevsime geldik; Yapraklar sararacak, gök gürültülü yağmurlar yağacak. Sonbahar, hüzündür. Hüzün ise, ben demektir.

Çoğu zaman Sen kör olursun sevginden, O ise nankör!

Sahip olduğum ama hep başkasınınmış gibi hissettiğim kalp sancımdın sen.

Misafir olarak geldi sanmıştım hüzün gönlüme. Meğer ev sahibi olacakmış bütün ömrüme..

Yüzün değil, hüzün görünür aynada bazen, ama bir şey yapamazsın..

Hüzün değil bu gözlerimdeki buğu. Sadece anılara daldım da, biraz acıttı işte..

Ne garip bir yol bu dünya. Huzura yürümek isterken hüzüne takılmış gidiyoruz.

Sevdiğini kaybeden insanın gülümsemesinde bile bir hüzün vardır..

Sen Bakma Böyle Hüzünlü Şeyler Yazdığıma Ben Çok Gülerim Ve Gülerken Hiç Kimse Yalan Olduğunu Anlayamaz…

En sevdiğim mevsime geldik Yapraklar sararacak gök gürültülü yağmurlar yağacak Sonbahar hüzündür. Hüzün ise ben demektir Özdemir Asaf

Her insanın aynalara göstermediği bir yüzü Ve kimseye söylemediği bir hüznü vardır… Robin Sharma

Dünyaya gelirken sanki senet imzalamışım. Ne kadar dert keder varsa imzamı basmışım!

Hangi mevsimin rüzgârıdır aşk? Ne yana dönsem yüzüme hüzün eser.

Gönülde şimdilik keder var ey neşe! Şimdi gelme, bir yerde misafir üstüne misafir olmaz!

Peki, başka bir ekleyeceğin var mı bay ‘hüzün’? Az sonra yatacağım ben.

Bir mutluluk fotoğrafı bile çektirmedi bu hayat. Kaybolmuş bir anahtar kadar sahipsizim anne.

Çok solcu tanıdım ama hiçbiri senin ki kadar kalıcı devrim yapmadı solumda!

Bu aşkın biletini istediğin gibi kes nasılsa gidiyorsun, biliyorum git ama ardında ağlayan bir çift göz.

Başıma gelmez dediğim onca şeyi yaşadım da, kalbime değsin istediğim, elini bile uzatmadı!

Bir gün o güzel gözlerine yaşlar dolar, kalbin sızlar, için yanarsa deme bana sen yaktın. Sen isteyerek yandın!

Aşk, karın doyurmaz biliyorum. Kimse bilmez ki; karnımı değil, kalbimi doyurmak için yazıyorum.

Sensizlikle oluşmuş hastalığıma senin bile çare olamayacağını benim için artık çok gecikildiğini anladım.

Bazı insanlar onları dinlemediğim için bana kızıyorlarmış. Ya da öyle bir şeydi tam dinleyemedim.

Günlerdir neden susuyorsun? dedim. Seni rahatsız etmek istemedim dedi. Sustuğu her gün rahatsızdım o bilmedi.

Anam yok ki derdimi bilsin bacım yok ki gözyaşımı silsin hasta düştüm gurbet elde yalnızım şimdi.

Pişman değilim! Sadece dön bak arkana; ne için, nelerden vazgeçtin? Neler dururken, sen neyi seçtin.

Ömrümün her gününde, asırlık elem saklı. . . Adın kalbime mühür artık, dilde yasaklı!

Yalnızlığımda çoğalıp, kalabalıkta eksiliyorum. Ve öylesine kalabalık ki yalnızlığım; ne yana dönsem sana çarpıyorum.

Her yürek sevebilseydi zaten adı yürek olmazdı ve her seven yürekli olsaydı aşk bu kadar basit olmazdı.

Hiçbir zaman garantisi olmayan bir mutluluk için, hayatınızda kalıcı olan şeyleri yok etmeyin. Çünkü tek üzülen siz olursunuz.

Belki kimse olmayacak senin gibi; ama sende olmayacaksın eskisi gibi.

Çok sahiplenmeden seveceksin mesela. Hem her an avuçlarından kayıp gidecekmiş gibi, hem de hep senin kalacakmış gibi.

Bestesiz bir şarkının ağlayan mısralarında buldum seni. Ağlama sevgilim bu devran döndükçe seveceğim ben seni.

Ağlayan gözlerim bir gün mutlu olacak o zaman sen ağlayacaksın benim mutlu olduğumu görünce kahrolacaksın!

Ağlıyorsam sebebi vardır geceleri resmine bakıp içiyorsam bir sebebi vardır her şeyin bir sebebi vardır sebep aşksa her şey vardır!

Yaşamıyorum, yalnızca hayatta kaldım.

Kimseyi kırmayayım diyorum, bir de bakıyorum kendim paramparçayım.

Sevdiğin insanları kaybetmeye alıştığın zaman, hayatı önemsememeye başlıyorsun.

Bir gün bensizlik çalar kapını. Benli dünleri düşünür, avunursun. Sanma ki yalanlar içinde ben gibi bir doğru bulursun.

Hanımefendi, beni hatırladınız mı? Bir zaman önce Solunuzdan düşürmüştünüz!

Tıpkı nar gibiyim; dışım tek parça, içim paramparça.